Een voormalig A ** hole-antwoord op zijn slechte gedrag

Ik behandelde sommige vrouwen behoorlijk vreselijk. Ik was een a-hole, en het was in ieder geval vaag opzettelijk. Ik ben er niet trots op. Ik heb redenen, maar geen goede.

Ik herinner me levendig de eerste vrouw die ik aanbad en tegen wie ik afstandelijk was. Dat is waar het begon, denk ik - en het was eigenlijk een ongeluk. Ik zat al heel lang achter haar aan en na een tijdje gaf ik het eindelijk op en besloot ik mijn avances stop te zetten - me neer te leggen bij het idee dat ik nooit bij deze vrouw zou zijn. Omdat we geen goede platonische vrienden waren, besloot ik dat het beter voor me was om weinig of geen aandacht aan haar te besteden.

Gewoon zo! Raar toch? Ik voelde me alsof Seth Cohen Summer Roberts won. (Ik heb opnieuw gekeken De O.C. , voor het geval je het niet weet)

We gingen uit, maar het eindigde snel. Toen ik haar weer netjes behandelde - zoals ik dacht dat een normaal vriendje omgaat met een vriendin - verloor ze al snel haar interesse en ging ze over op een andere kerel.

Het doet veel pijn. Je zou de LiveJournal-items die ik toen schreef moeten zien terwijl je naar veel Bright Eyes luistert en alles probeert te begrijpen.

VERWANT: Kunnen jongens het echt vertellen of je een orgasme hebt vervalst?

In de nasleep van het uiteenvallen was ik boos en ongeïnteresseerd om voor een ander meisje te vallen. Ik was niet uit op meisjes of iets dergelijks, maar ik deed ook niet mijn best om super aardig tegen ze te zijn.

Toen ik zo handelde, leken meer vrouwen tot me aangetrokken. Als ik dan echt significante gevoelens zou ontwikkelen en me liefdevoller zou gaan gedragen, zouden ze zich vervelen of zoiets. Dit overkwam me verschillende keren voordat ik uiteindelijk tot de conclusie kwam dat ik te hard mijn best deed om vrouwen het hof te maken. Ik behandelde ze zoals ik dacht dat een vrouw die ik leuk vond behandeld zou willen worden, met ridderlijkheid en oplettendheid en dat soort dingen.

En hoe groter het gat dat je bent, hoe meer vrouwen je waarschijnlijk aandacht krijgt. Hoe meer je ze vervolgens wegduwt tijdens de relatie, hoe meer ze je willen en hoe harder ze hun best doen. Natuurlijk zijn niet alle vrouwen zo - maar velen zijn dat wel, althans op sommige momenten tijdens hun daten.

Ik heb er lang over nagedacht waarom dit zo is. Zoals ik het zie, is de trieste waarheid dat - vooral op bepaalde volwassenheidsniveaus - mensen inherent willen wat ze niet kunnen krijgen, en bovendien, ze willen wanhopig gezocht worden. Dus als een man niet erg aardig is tegen een vrouw of zich niet gedraagt ​​zoals hij haar wil terwijl ze vindt dat hij dat zou moeten doen, willen sommige dames geloven dat ze de manier waarop hij zich gedraagt ​​en voelt kunnen veranderen.

VERWANT: Hoe het is om een ​​Happy Ending-massage te krijgen

Ik besloot dat als de vrouwen die ik echt leuk vond, waarschijnlijk mijn hart zouden breken als ik aardig tegen ze begon te zijn, ik bewust mijn gedrag tegenover hen zou veranderen. Ik zou het stomme 'spel' spelen. Ik zou een campagne van apathie beginnen.

Auteur Chuck Klosterman schreef dat 'elke relatie een machtsstrijd is, en het individu aan de macht is degene die de ander minder aardig vindt.' Ik besloot altijd de persoon te zijn die er minder om gaf.

Dit ging jaren zo door, en het werkte, als je bedenkt dat 'werken' betekent dat ik met veel vrouwen naar bed ging zonder me ooit echt op een blijvende, betekenisvolle manier aan een van hen te binden.

Mijn anthem in die jaren was een Bright Eyes-nummer genaamd 'Take it Easy (Love Nothing)', ongeveer wanneer zanger Conor Oberst contact maakt met een vriendin en ze hem de volgende ochtend van zich af haalt en hoe dat zijn kijk op romantiek veranderde. Mijn favoriete zin uit het nummer was: “Nu doe ik wat ik wil, en ik lig door mijn tanden; er kan iemand gewond raken, maar ik zal het niet zijn. '

VERWANT: Het schokkende dat mannen in bed onzeker zijn

Ik was onaardig tegen vrouwen die me veel beter behandelden dan ik verdiende. Ik heb ze weggeblazen. Ik heb tegen ze gelogen. Ik rommelde met hun hoofd en hun hart, en ik weigerde echt naar mezelf te kijken en te erkennen dat ik een vreselijk persoon was. Ik kijk terug op enkele van de meisjes met wie ik tijd doorbracht tijdens mijn lultijdperk, en het doet me nog steeds pijn om te weten dat als ik mezelf had toegestaan ​​om me te gedragen als een normaal, emotioneel functionerend mens, ik misschien een vrouw nu.

Mijn kijk veranderde toen ik verliefd werd op een vrouw op een manier waarop ik niet voor iemand anders gevallen was. De relatie begon geweldig, maar toen behandelde ze me vreselijk, ondanks het feit dat ik bleef doen alsof ze Gods geschenk aan de aarde was. Er werd vals gespeeld, geslagen en op een keer was ik de ontvanger van een doodswens (die zo ongeveer een einde maakte aan de dingen).

Wanneer iemand je uitput, komt je eigen zelfbewustzijn uit het niets om je in de mond te slaan.

Ik nam contact op met veel van mijn exen om me te verontschuldigen voor wat ik had gedaan, zoals hoe een alcoholist het goed probeert te maken met de mensen die hij of zij pijn heeft gedaan terwijl hij onder invloed was. Voor het grootste deel waren ze er echt cool over. Ze waren allemaal verder gegaan en het kon me niets schelen of ik me verontschuldigde of niet, of dat ik van de aardbodem viel. Maar ze reageerden tenminste. Ik ben nog steeds bevriend met een paar van hen. (Ze hebben bijna allemaal een relatie of zijn getrouwd met kinderen, terwijl ik me alleen went. Karma, denk ik.)

In de daaropvolgende zes jaar sinds ik mijn manier van doen heb hervormd, heb ik het geluk gehad om verschillende geweldige vrouwen te ontmoeten en te daten. Niet zoveel als vroeger tijdens het Asshole-tijdperk, en geen van hen heeft het geduurd (omdat ik soms nog steeds onbedoeld een klootzak ben en karma ook nog niet met mij is gedaan). Maar dat is prima. Het is waarschijnlijk omdat ik gemakkelijker kan identificeren wanneer een vrouw het terughoudend gaat spelen en alleen van mij mag houden als ik me gedraag als iemand anders dan ikzelf - iemand die haar eigenlijk niet leuk vindt - en omdat ik een probeer mijn gevoelens niet te overdrijven of te onderschatten. (Ook: ik ben wat aangekomen. LOL J / K MAAR ERNSTIG BEGINT MIJN DIEET MORGEN.)

Ik heb veel grote fouten gemaakt in de manier waarop ik vrouwen heb behandeld in mijn korte leven. Het spijt me dat ik een klootzak ben geweest voor vrouwen die het op geen enkele manier verdienden. Het spijt me dat ik een aantal absoluut geweldige mensen pijn heb gedaan, omdat ik niet volwassen genoeg was om ze te onderscheiden van de flauwe vrouwen die er zo uit komen als een man een eikel voor hen is.

En het spijt me dat een klootzak lange tijd een deel van mijn ware zelf is geworden zonder dat ik het zelfs maar besefte.

​

Scott Muska is een schrijver in New York City. Je kunt hem volgen op Twitter @scottmuska of e-mail hem [email protected]​

VERWANT: En de meest verliefde staat is ...